Bektaşi ve Mevlevi İnsana bakış açısı

Günün birinde yolu bir dergâha düsen kendihalinde bir adam, dergâhta, bir Mevlevi ile bir Bektaşi’nin sohbet ettiklerinigörünce yanlarına yaklaşır. Kendini tanıtır ve dergâhı merak ettiğini, nasılzikir edildiğini izlemek için geldiğini söyler.

Erenler başlar adama çeşitli nasihatlerdebulunmaya, her biri kendi yolunu mümkün olan en tatlı dille anlatmaya çalışır.
Adam bir yandan onları dinlerken, bir yandan dagözleri onların giysilerine takılır.

Mevlevi’nin giydiği kıyafette kollar o kadargeniş ve uzundur ki hem içine üç kişinin birden kolu sığabilir, hem de uzunolduğu için yalnızca kolları değil, elleri de kapatmaktadır.

Bektaşi’nin kıyafetinde ise tam tersi birdurum vardır.

Elbisenin kolu daracıktır, neredeyse teneyapışmıştır; üstelik kısa olduğu için, eller ta bileklere kadar açıktır.
Bu duruma hayret eden adam, sebebini öğrenmek ister.

Büyük merakla, önce Mevlevi’ye sorar:

“Pirim, kıyafetinizin kolları neden o kadargeniş ve uzun; bunun özel bir sebebi var mı?”

Mevlevi hiç beklemediği bu soru karşısındaoldukça şaşırır.
İki kolunu da biraz yukarıya kaldırır, sonraellerini birleştirerek kollarını daire sekline getirir ve şöyle der:

“Evet, özel bir sebebi vardır. Çünkü bizinsanların günahlarını, ayıplarını, kusurlarını örteriz. Başkaları görmesindiye üzerini kapatırız.”
Yanıttan oldukça hoşnut olan adam ayni merakla bukez Bektaşi”ye döner:

“Peki ya siz, pirim? Sizin kıyafetinizinkolları neden bu kadar dar ve kısa?
Siz insanların günahları ve ayıplarını örtmezmisiniz?”

Bektaşi kendi kollarına bakar, birkaçsaniyelik bir dalgınlıktan sonra gülümser ve adama bakarak şöyle der:

“Biz mi? Bizim geniş kıyafetlere ihtiyacımızyoktur.
Çünkü biz insanların günahlarını ve kusurlarınıgörmeyiz.”

ÖZETLE:

Ne kusursuz insan ara, ne de insanda kusur.
Birincisini zaten bulamazsın, ikincisin de ise,bulduğun her kusur, öğrendiğin her ayıp sahibini değil, seni çirkinleştirir.
Her ikisi de seni mutsuz eder.
Birincisini bulamadığın için, ikincisini isebulduğun için mutsuz olursun…