Osman ve Duman

Osman ve Duman

İki tane oğlum var benim,(kedilerim)her nedense hiç kimse kedilerimle beni evine almadı, düşmeye gör arkadaş, sağlığında kötüyse o zaman yandı gülüm keten helvam. Kedimlerimle ben sığamadım hiç bir yere,sokağa at dediler, kedilerinden kurtul dediler, barınağa ver dediler, sana ayakbağı dediler dediler dediler. Hayvan sevgisini hep gereksiz gördüler, önce sen kendine bak dediler, kediler lüx dediler. Herkes bir şart koştu,o şartta şuydu; kedilerin var! Onları ver bir yere gel yanımda öyle kal!

Vermedim, veremedim kedilerimi hiç bir yere, zaten bir tanesi epilepsi hastası, kim anlar dilinden oğlumun benden başka? Hep kedilerimi öne sürdüler, belki okuduğunuzda saçma gelebilir, lakin hayvan sevgisi taşımayan insanları ne derecede sever? Kedilerim ve ben hâlâ birlikte yaşamak için savaş veriyoruz, istenmeyen kedilerim var benim sanki bulaşıcı hastalıkmış gibi istemediler kedilerimi.

İki kedim ve ben mücadeleden vazgeçmiyoruz, birlikte yaşamak için, elbet zafer bizim olacak! Soruyorum size sizler evlatlarınızı biryere verebilirmisiniz? Hayatta inişte vardır çıkışta! Kimsenin hayatı aynı kalmayacak, aynı kalırsa eğer ne mevsimler değişir nede saat ilerler! Değişim kaçınılmazdır!Kedilerimi istemeyenler sizlerde değişeceksiniz bilin istedim!