Ah diyorum ah...

İzlemeye doyamadığım, izlerken de max derece de kan basıncımın arttığı saatler yaşıyorum çarşamba akşamları...

Ağlatmayın diyorum şu Poyrazı ! Ağlatmayın ben de ciğer kalmadı.... Ya da kaldırsınlar yayından vallahi bak..

Ben böyle entrika görmedim.. Böyle kuyrukların hiç birbirine değmeden olaylar da görmedim. Gerçi kuyruklar değiyor da bir birine düğümlü de hatta kör düğüm ama enteresan ya.. Valla senaristi her çarşamba akşamı alkışlıyorum.. Yönetmeni ise vallahi siz sormayın ben söylemeyeyim kısaca ba yı lı yo rum...

Adamlar aşk yaşıyorlar ya.. İnsan diyor ki anacım sevdiğinin peşinden koş git başkasına bakma alternatif arama seviyorsan sabret.. Sabret te sabır taşı olsa valla çatlar. ben çatlıyorum..

Nasıl bir yaz geçirdiğimi ben biliyorum.. Poyrazim Karayelim öldü mü? Ölmedi tamam da ne oldu? ölmesin dizinin adı o? ya öldü ise? Valla izlemem Ayşegül'e başka yar bulacaklar ben dayanamam... felan filan... Neyse ki Poyrazcım klasık bir durumla ölmemiş. Ölmüş süsü verip gizli göreve gitmiş bir de mümtaz ile gitmişşşşşş... Poyrazim Karayelim mit olmuş mit !!! yaaaaa!!! 

Hele Albayyy ah içim gidiyor o Albaya... Albayla muhabbetlere... Oy oy..

Ben bu yaz Fethiye'den ev tuttum. Fethiye'yi bilenler bilir Karagözler'i... İşte evim orada idi.. Ay bi eski ev sormayın 1+1 ama değişik yani.. minniminnacık bir banyosu var (burada ki benzetmeyi oturma organımızla yapacaktım ama vazgeçtim. korkmayın benden diye) banyonun ortasında ise kocaman bir jakuzi... Şaka gibi hareket edecek alan yok ama banyo da kocaman bir jakuzi... Dış kapısı bildiğimiz oda kapısından ama banyo da jakuzi... Ev böcek dolu ama banyoda jakuziiii... Ne sandınız tabi ki her işimde olduğu gibi bu işimde de bi tuhaflık olacaktı... Şimdi ben bunu niye yazdım böyle ? Ev sahibim ordudan istifa etmiş emekli olmamış bir albaydı.. Evet ! Evet ! Albay.. Allah'ım dedim bana Oğuz Atay göndermeli Poyraz izletmeli bir işaret mi bu? albayım çok kafa bi adam dı. Bir balkonu vardı 2 üstümde yaşıyordu Allah'ım ölmezsin orada.. Bütün Fethiye marina adalar ayağının altında. Tam rakı sofrasını kur fon da Müzeyyen Senar ılık ılık esen rüzgar... Sonra at naralarınıı... 'benım gıbı karı ya mı lan elin oğluuuuu' diye.... Burası biraz müptezelce oldu biz bunları Sivas sokaklarında yapıyorduk... Bu kadar nezih yerde Müzeyyen biter Zeki gelir felan... En uç nokta Müslüm Baba olur...

Benim  evi eşyalı tuttum ben ama evde eşya yok. Bende ürkek bir ceylan yavrusu gibi albayımın kapısını çalıp en tiz sesimle  eşya istiyordum. adamın salonunda ki çek yatları aldım, hee valla siz buraya yenisini alın albayım ben bu kırmızıları indiriyorum diye.. Bir tane 3lü 1 tane tekliyi kopardım da gözüm diğer 2 tane tekli de kalmıştı bana 'kızım misafir gelcek onlar onda yatsın bari' dedi ve vermedi.. Bende 'abartma şeftali' dedim kendime.

Neyse Albayımla olan olaylar çok. Bahçe felan suladık şarap içtik balkonda felan güzeldi...

Ama şimdi ben buraya nerden geldim? Hı albay! Benim poyraz aşkım o kadar çok tu ki yazın karşıma Albayimin çıkması benim için bi işaretti. Evrene gönderdiğim Poyraz enerjisi karşıma Albayimi çıkarttı, Albayimla muhabbetlerimi çıkarttı. Ki inanıyorum bu enerji ile Poyraz'ı da çıkarttıracak. Uzun lafın kısası Poyraz Karayel benim ciğerimi söken bir dizi. Valla yaslanıyorum onu izlerken. Bazen diyorum ki yazık ediyorsun kızım şeftali kendine. Ama diyorum ki hepsi manyak ya bunların bende manyağım. Poyraz diyorum başka bir şey demiyorum. Anlatacaklarım daha bitmedi şimdilik bu kadar. Yazdın mi kızım şeftali bitti mi? Haydi kalın sağlıcakla. ..